Culinaire dictatuur met een vleestaks

“Een vleestaks? Wie tornt daar aan onze vrijheid? Onze totale vrijheid om te genieten in voorspoed, vrede en rust staat op het spel. Ik kan je vertellen dat als we de overstap niet maken en de vlees- en zuivelindustrie niet snel uitfaseren, dan is het gedaan met ons.”

Het kabinet gaat onderzoeken of de vleestaks eindelijk kan worden ingevoerd en wil verplicht meer vegaburgers in het schap van de retailers. 

Althans een minister heeft dit ballonnetje (weer eens) opgelaten. 

Mijn eerste reactie? Wat valt er nog te onderzoeken aan de vleestaks? Of wat is er nog niet duidelijk zodat dit kan worden doorgevoerd? Een true pricing op vlees zou inmiddels toch wel helder moeten zijn voor de hoge heren in Den Haag? De complete industrie is verantwoordelijk voor een hoog energieverbruik, stikstofneerslag, voedselverspilling, overbodig methaan, CO2 uitstoot en nog veel meer. Wie doet daar zijn huiswerk niet?

My god, waar stoppen die mensen hun hoofd in de hele dag?

Gelukkig reageert de gevestigde orde al snel: “Slecht idee, niet doen, nergens voor nodig, culinaire dictatuur, etc”. 

Om te huilen deze reacties. Of om boos te worden, maar ik wil even niet aan het stereotype boze activist voldoen. Dus om te huilen. 

Dan even het tweede deel van het voorstel: meer vegaburgers in het schap. Nu The Dutch Weed Burger een jaar in het supermarktschap lig, kan ik je vertellen dat er al genoeg in het schap ligt. Goed nieuws dus! De industrie is er klaar voor, maar veel mensen lopen er alleen nog langs met hun karretjes. Onwillend, onwetend en onnozel eigenlijk ook.

 De opmars van vegan producten lijkt onstuitbaar 

Ik was vorige week op een horecabeurs en daar stond een jonge chef een beetje beteuterd aan me uit te leggen dat hij het oprecht jammer vindt dat we het nu moeten doen met bonen, linzen en erwten. Dit terwijl er toch zoveel mooi wild te vangen is en er goed vlees te bereiden is? 

Ik kreeg haast medelijden met hem. Hij stond daar natuurlijk oprecht de taal van het volk te verkondigen, alhoewel er genoeg haters rondliepen die foeterend en vol frustratie verkondigden hoe verschrikkelijk ze vegetarisch eten vinden. 

Toch kon ik er wel om lachen, want de beurs, met redelijk traditioneel publiek, was tot de nok toe gevuld met vegan concepten. Dus qua perceptie begreep ik het wel. De opmars van vegan producten lijkt onstuitbaar en het gros van de haters zit in de categorie ‘laggards’, oftewel de allerlaatste groep die niet meewerkt, maar uiteindelijk toch wel zal moeten volgen. 

Terug naar het schap: dat mega-schap wat in de laatste jaren zo enorm is uitgebreid, maar vorig jaar weinig overal groei in omzet liet zien. Zorgwekkend? Zeker. We zien nu al wat er aan het gebeuren is. Vega is een vechtmarkt geworden. De grote spelers proberen nu uit alle macht hun marktaandeel veilig te stellen of te vergroten, ten koste van… wellicht TDWB. Wie het grootste budget heeft kan de meest extreme aanbiedingen het langst volhouden. Totdat uiteindelijk de kleine spelers, of alle andere aanbieders, het veld moeten ruimen wegens te lage rotaties. Bang voor mijn eigenbelang? Nou, ik zou het bovenal enorm jammer vinden, tuurlijk. We moeten meer gaan verkopen per winkel, per week, maar als de consument niet aan de plantaardige producten wil en de multinationals de oorlog verklaren aan de andere vega aanbieders, dan wordt het schap zometeen gedomineerd door Nestle, Unilever en die grote Braziliaanse vleesreus, onder de naam Vivera. Partijen die het gros van hun geld nog steeds verdienen met ziekmakende en vervuilende producten.

Jaloers? Het zou leuk zijn als TDWB wat vaker in de mandjes wordt gemikt. For sure. 

Frustrerend? Mijn frustratie-matrix* wordt vooralsnog volledig gedomineerd door het feit dat mensen niet lijken te begrijpen onder welke enorme druk ons huidige voedselsysteem staat en onder welke nog grotere druk we de draagkracht van de aarde vermorzelen. Nee, ze begrijpen hem niet, want als je dit wel begrijpt en op de oude voet door blijft lezen, dan ben je knettergek.

Ik voel frustraties door het feit dat mensen niet begrijpen dat we nu een hele kleine ‘window-of-opportunity’ hebben om de aarde tijd en rust te geven zodat ze weer op krachten kan komen, zodat er voor ons nog een kans is om onze georganiseerde samenleving voort te kunnen zetten. 

Terug naar de basis

Behalve dat Nederlanders elke dag verslaafd zijn aan hun zwarte bonen drankje genaamd koffie, is bonen eten toch echt een brug te ver. Je hoort de verstokte vleeseters regelmatig uitkramen dat soja zo slecht is, en dit dus aangrijpen om vooral niet te hoeven veranderen van eetgedrag. Voor iedere Hollander nog even uitgeschreven dat je meer sojabonen op je conto schrijft als je vlees blijft eten, dan wanneer je overstapt op een plantaardig dieet met af en toe een op soja-eiwit gebaseerd product. 

Terug naar de basis, dat moeten we gaan adopteren. Terug naar de bron. Direct naar de bron, met respect voor de aarde, respect voor de grond en alles wat erin leeft en ons nog duizenden jaren zou kunnen voorzien en ondersteunen. En ja, respect voor de biodiversiteit en alle levende organismen, groot en klein. We zijn interafhankelijk van ze. Wij nog veel meer van hen, dan andersom. Sta daar maar even bij stil.

Is dat teveel gevraagd? Ik vraag het jullie in ieder geval. Ik probeer dit elke dag en het gaat me goed af. Ik denk dat een vraag is die gesteld moet worden. Keer op keer op keer.

Toegegeven, het is niet allemaal de vega equivalent van de Waggyu of de Koe van de Haas, of hoe zeg je dat, wat er in het schap ligt, maar met een beetje culinaire creativiteit eet je elke avond fantastisch veganistisch als je ook maar een beetje je best doet. 

“Culinaire dictatuur”

Iemand van Ja21 noemde het “culinaire dictatuur”. Ik kots op die liberale-conservatieve uitspraak. Je bent niet goed wijs. Toegegeven; leuk gevonden, maar je weet niet wat je zegt, waar je het over hebt en welke gevolgen je weerstand tegen deze progressieve en positieve verandering heeft.

Je best doen lijkt de Nederlander niet meer te kunnen. Gezapig en zeurend op de kleinste suggesties tot vooruitgang en verandering zitten we in onze doorzonwoningen ons een nog diepere depressie in te kijken via de televisie die elke avond ons netvlies verbrand met de ellende van de wereld, waar we ons al lang niet meer verbonden mee voelen om iets aan te doen.

Blij zijn we al met de tien flessen zonnebloemolie die we nog nét even op de valreep hebben kunnen hamsteren. Veilig in de voorraadkast. Ons Nederlanders krijgen ze niet klein met hun virussen, milieurampen en oorlogen. 

Een vleestaks? Wie tornt daar aan onze vrijheid? Onze totale vrijheid om te genieten in voorspoed, vrede en rust staat op het spel en je ziet het niet. Je wil het niet zien. Ik kan je vertellen dat als we de overstap niet maken en de vlees- en zuivelindustrie niet snel uitfaseren, dan is het gedaan met ons. En jammer dat deze zin alleen nog doordringt bij de eigen parochie die tot hier heeft doorgelezen, want diegene voor wie de boodschap bedoelt is is allang afgehaakt (dank aan jullie, parochie).

Overheid, jullie zijn aan zet. Als jullie dit gaan doen en we allemaal weten dat de heersende orde volledig verblind is door weet ik veel wat, dan is het wachten op de gevolgen van de oorlog verderop dit jaar,  die zeker gaan komen en harde klappen gaan uitdelen en niet alleen in het Midden Oosten en Afrika. Het wachten is op de eerstvolgende uitbraak van een nieuw virus of een van de klimaatrampen die op ons afkomen. 

Saai dat we het zover laten komen.

Cynisch? Nee, realistisch. Ik blijf dromen en bouwen aan de nieuwe wereld, of het nu gaat lukken of niet. Ik geloof dat het binnen handbereik is. Net zoals dat we Schiphol van de een op andere dag konden sluiten, zo kunnen we nog veel meer. Ik ga door, al moet ik de moed soms uit m’n tenen halen. Vanuit het levensondersteunend principe: leef en laat leven. Het kan nog, maar het is alleen nu of nooit. Let’s push this forward.

– Mark, Weed Burger Chief