De belangrijkste jaren

“De komende jaren zijn waarschijnlijk de belangrijkste in onze geschiedenis”, aldus Debra Roberts, een van de IPCC-werkgroepvoorziters van de VN. De Zuid-Afrikaanse planologe komt vandaag aan het woord in een artikel in de Volkskrant, dat zelf al kopt dat de Klimaatdoelen in Parijs vrijwel zeker niet gehaald zullen worden.

Het is een uitermate stevige uitspraak. Wat is hiervan de betekenis voor jou en mij? Of wat laat je hiervan de betekenis zijn voor jezelf?

Ik voel me een ouwe lul als ik zeg dat ik dit al twintig jaar roep. Wat heeft het voor zin dit te noemen? “Oh, Mark van de Weed Burger wist dit al veel langer… Wat goed van hem?!” Ik zeg het toch omdat ik in die tijd toch vaak ben weggezet als radicaal, als extremist en me vaak voelde als de enige roepende in de woestijn.

Ik ben op een vreemde manier misschien wel blij dat het nu met zulke grote vetgedrukte letters in de krant staat. Blij omdat mijn verontrustende intuïtie het al die tijd bij het juiste eind had. Maar frustrerend ook dat het klopte, want het is zich dus allemaal aan het voltrekken in ‘onze geschiedenis’.

Het kan niet anders dan dat Debra daarmee de geschiedenis van de menselijke beschaving op deze planeet bedoelt, want die wordt in zijn volledigheid bedreigd in haar voortbestaan. Dat klinkt abstract, dus helderder verwoord: als we niks veranderen gaan we allemaal naar de kloten. Jong, oud, rijk, arm, wit, zwart en alles ertussenin en eromheen.

Direct gevolg hiervan is natuurlijk dat niet onze geschiedenis wordt bedreigd, die is immers al geweest. Wat ze hiermee vermoedelijk bedoelt is dat dit de komende jaren de belangrijkste jaren worden, omdat we in deze nabije toekomst dus, geschiedenis gaan schrijven. Wat gaan we doen in de nabije toekomst die snel geschiedenis zal heten?

En omdat spreken over de toekomst eigenlijk ook impliceert dat we nog wel tijd  hebben, is de enige waarachtige vraag: wat ga jij doen in de belangrijkste ‘present time’ die we nog mogen bleven? Wat doe je nu, zometeen en de rest van de week? En ga je daarmee het verschil maken?

Bizarre gedachte eigenlijk ook, dat wanneer de dreiging op aarde steeds meer voelbaar wordt, elke dag in feite de mooiste is die er ooit nog zal zijn. En de enige waarop ‘op tijd iets veranderen’ mogelijk is…

Genoeg gefilosofeerd voor vanochtend. Let’s push things forward!!!

– Mark Kulsdom